چرا دانشگاه‌های ایران جزو فهرست ‌٥٠٠ دانشگاه برتر دنیا نیستند؟

از صحبتهای دکتر منصور کبگانیان معاون پژوهشی وزیر علوم در جشنواره پژوهش و فن‌آوری دانشگاه صنعتی امیرکبیر می توان نتیجه گرفت:

۱- دانشگاه‌های ما جزو فهرست ‌٥٠٠ دانشگاه برتر دنیا نیستند.

۲- در میان ۲۰ ‬دانشگاه برتر کشورهای اسلامی که قرار است مورد حمایت سازمان آیسسکو قرار گیرند تا برای ورود به رقابتهای جهانی آماده شوند٬ کشور ما فقط ۲ سهم به خود اختصاص داده است٬ در حالی که ۱۰ دانشگاه ترکیه در این طرح پذیرفته شده اند.

۳- تولید مقاله علمی در کشور٬ در سال جاری نسبت به سال گذشته ۲۰ درصد کاهش یافته است.

اما چرا چنین است؟ شاید دلایل زیر مورد نظر دکتر کبگانیان باشد:

۱- در سالهای گذشته٬ ما به این رتبه بندی ها اهمیت نمی داده ایم.

۲- اطلاع رسانی دانشگاههای ما ضعیف است و نه تنها سایتهای بین المللی٬ بلکه اعضای هیات علمی یک دانشگاه نیز از پیشرفتها و تواناییهای یکدیگر خبر ندارند.

۳- صنعت ما عادت ندارد برای پژوهش های مورد نیاز خود٬‌ به دانشگاههای داخلی روی بیاورد.

۴- آمار فعالیتهای علمی و پژوهشی یک دانشگاه واحد (مثلا شهید بهشتی) در دو وزارتخانه علوم و بهداشت تحت عنوان دو دانشگاه مختلف گزارش می شده است که طبعا در کاهش رتبه موثر است.

۵- ماده ‌٥٠ قانون توسعه چهارم مبنی بر حمایت از دانشگاههای مادر در راستای ارتقای جایگاه بین المللی آنها و پیگیری تحقق آن در بودجه به صورت جدی پیگیری نشده است.

۶- برخی وزارتخانه‌ها با مجوزی که برای پژوهشگاه‌های عریض و طویل و بدون بازده علمی خود گرفته‌اند٬ بودجه پژوهش را در دستگاه خود خرج می‌کنند و بودجه‌هایی که به دانشگاهها می‌رود با ظرفیت بالای دانشگاهها تناسب ندارد.

۷- در سال جاری٬ بودجه متمرکز حمایت از مقالات ISI حذف شده است و امسال سازمان مدیریت٬‌ برای این مقالات و برای انجمنهای علمی بودجه حمایتی تخصیص نداده است.