معاون پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی جندیشاپور اهواز گفت: « پژوهش باید در راس همه برنامههای شخصی، سازمانی، آموزشی و دولتی باشد.»
به گزارش خبرنگار پژوهشی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) در خوزستان، دکتر علیرضا سرکاکی، در میزگردی که با عنوان «آسیبشناسی پژوهشی» روز گذشته در خبرگزاری ایسنا خوزستان برگزار شد، اظهار داشت : « هر فرد غیرعلمی و غیرمحقق در زندگی خود برای اینکه انتخابی خوبی داشته باشد ابتدا جستوجو کرده و بهترین را از لحاظ کیفیت، قیمت و استاندارد انتخاب میکند که دلیل آن بر انجام پژوهش و تحقیق است.»
وی با اشاره به اینکه زمانی اهمیت پژوهش روشن میشود که از آن برای حل مشکل خود استفاده کنیم، افزود: « پژوهش را زمانی باید انجام داد که معضلی خوب شناسایی شده و طراحی مساله، واضح و روشن باشد سپس بر اساس مساله طراحی شده یک پروتکل ایجاد کرد. انجام این کار نیاز به همفکری، برنامهریزی، امکانات، فضای فیزیکی، بودجه و نیرو دارد که به آن پژوهش میگوئیم.»
معاون پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی جندیشاپور اهواز تصریح کرد: « امروزه وظیفه ما پیدا کردن علم است نه اینکه آنرا ایجاد کنیم، زیرا علم وجود دارد. باید علمی که خداوند بر آن آگاهی کامل دارد برای خود مشخص کرده و موضوعاتی را دنبال کنیم که دنبالهرو دیگران نباشد. معضلات جامعه را شناسایی و درباره آن پژوهش کنیم و نتیجه آنرا به خانههای مردم ببریم.»
سرکاکی اظهار داشت: « در دانشگاه علوم پزشکی کمیتههای تحقیقاتی دانشجویی در هر یک از دانشکدهها وجود دارد که زیر نظر معاون پژوهشی فعال است. در این کمیتهها هفت دانشجو از بهترین دانشجویان که طرح پژوهشی نیز دارند به انتخاب دانشجویان برگزیده میشود و در کنار آنها حداقل سه عضو هیات علمی و محقق عضو شورا نیز حضور دارد.»
وی افزود: « ما در کل دانشگاه نیز کمیتهای به نام « کمیته تحقیقات دانشجویی دانشگاه » داریم که از هر دانشکده یک نماینده در آن حضور دارد و مجموعهای را با حضور سه عضو هیات علمی به همراه نماینده کل دانشجویان در تحقیقات دانشجویی و نیز مدیر امور پژوهشی و معاون پژوهشی در این کمیته تشکیل دادهاند که پروژههایی طراحی در کمیته تحقیقات دانشجویی هر دانشکده مصوب میشود. در حال حاضر بیش از 200 طرح پژوهشی و تحقیقی دانشجویی در این کمیته در حال انجام است.»
معاون پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی جندیشاپور اهواز تاکید کرد: « باید فرهنگسازی تحقیق و پژوهش را از دوران ابتدایی آغاز کرده و در کودکان خود فرهنگ پژوهش را ایجاد کنیم و آنها را توانمند سازیم. همین ایجاد کردن فرهنگ پژوهش خود نیاز به تحقیق و کار پژوهشی دارد.»
سرکاکی اظهار داشت: « یکی از مسائل مهم در آسیبشناسی پژوهشی در استان و کشور این است که ما برای برنامهریزیهای پژوهشی و آموزشی و ایجاد بستر برای زیر ساختارهایمان از پژوهشگران استفاه نمیکنیم و آنها را در حاشیه قرار میدهیم. افرادی که نه پژوهشگر بوده و نه صاحبنظرند برنامهها را مینویسند و برای پژوهشگران این برنامهها را اجرا میکنند که این معضل باید حل شود.»
وی با بیان اینکه باید به پژوهشگران مراکز دانشگاهی و مراکز تحقیقات عالی اعتماد کنیم، افزود: « باید در سازمانها اتاق فکر پژوهشی ایجاد کرد و یک مدیر نیز در درجه اول از مدیران پژوهشی، نظرات تخصصی را بگیرد سپس برنامهریزی کرده و نمود آنها را ببیند.»
معاون پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی جندیشاپور اهواز تصریح کرد: « باید از موازیکاری پژوهشی در سطح سازمانهای درون استان و کشور جلوگیری و توجه کافی به دانشگاه و مراکز پژوهشی شود. همچنین خود ناباوری محققان را برطرف کنیم.»
سرکاکی با اشاره به متمرکز بودن تصمیمات پژوهشی، گفت: « ما باید از امکانات موجود استفاده بهینه کنیم. باید برای حل مشکل تجهیزات و موادی که مراکز تحقیقاتی احتیاج دارند؛ چارهای اندیشید. همچنین بودجه پژوهشی را درست استفاده کرد و با برنامهریزی جلو برویم.»
وی افزود: « متمرکز بودن تصمیمات برای پژوهش از مشکلات دیگر ماست. در وزارتخانه تصمیم گرفته میشود که در خوزستان چه کاری باید انجام شود در حالی که خوزستان شرایط فرهنگی و اقلیمی خاص خود را دارد و باید متخصصان امر در استان تصمیمگیری کنند که چه راهکارهایی برای پیشرفت پژوهش انجام دهند.»
سرکاکی با اشاره به اینکه اگر بخواهیم آسیبهای وارده در پژوهش را کمتر کنیم باید به پژوهشگران توجه و اعتماد کنیم، خاطرنشان کرد: « لازم است اتاق فکر پژوهش را در هر سازمان دانشگاهی و غیردانشگاهی به خصوص در آموزش و پرورش و دانشگاه داشته باشیم، همچنین بحث پژوهش را برای ارتقای آموزش مدنظر قرار دهیم و به مراکز تحقیقاتی و دانشگاهها توجه و اعتماد کافی شود.»
معاون پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی جندیشاپور اهواز تاکید کرد: « پژوهشگران ما نیز باید خودباور بوده و دنبالهرو دیگران نباشند. بودجههای پژوهشی در محل خود هزینه شده تا استفاده بهینهای از آنها شود؛ ضمن اینکه ما به بودجههای اضافی هم نیاز داریم چون برنامههای زیادی برای پژوهش داریم. از تمرکز در برنامههای اجرایی پژوهشی خودداری شده و به استانها واگذار شود تا آنها با شرایط فرهنگی، اقلیمی و اقتصادی استان خود پژوهش و برنامهریزی کنند.»