تبریک نوروز از طرف استاد محترم دکتر فریبرز جهانشاه

استاد عزیز و گرانقدر ما که در مالزی هستند٬ در پیام تبریکی ضمن آن که منت نهاده و کار این وبلاگ را با ارزش دانسته اند٬‌ برای همه دوستان آرزوی موفقیت در سال نو دارند و از خداوند منان خواستار توفیق همگان شده اند. ایشان نوشته اند:

ای آن که به تدبیر تو گردد ایام                  حکمی فرما که گردد ایام به کام

  دکتر عکس های زیبایی هم ارسال کرده اند. هفت سین ایشان در این تصویر دیدنی است. در حاشیه این کارت تبریک نوشته شده است:

سال خرم٬ فال نیکو٬ مال وافر٬ حال خوش

اصل ثابت٬ نسل باقی٬ بخت عالی٬ سخت رام

خوب٬ دیگر چه می خواهیم؟!

ایشان همچنین تصویری از پل معلق لنکاوی مالزی که دو کوه مجاور را به هم وصل می کند ارسال کرده اند و نوشته اند نگهدارنده پل٬ تک پایه موربی است که ۹۰ متر طول دارد و زاویه آن با خط قائم ۲۵ درجه است. در تصویر دیگری پل شهر پوتراجایا (شهر دولتی مالزی) را ارسال کرده اند که شبیه پل خواجو است.

تبریک سال نو از طرف استاد محترم دکتر سلسبیل

جناب آقای سلسبیل نیز علیرغم فشار کاری و مشغله دکترای شیمی و میکروبیولوژی آب در فرانسه ٬ به یاد دوستان هستند و با ارسال برنامه ای که اجرای آن صفحه مانیتور را سرشار از گل های پرطراوت می کند٬ سال نو را به همه تبریک گفته و سالی توام با موفقیت٬ سربلندی و شادکامی را برای همگان آرزو کرده اند.

ما نیز در ایران با تشکر از این استاد عزیز٬ متقابلا برای ایشان موفقیت روز افزون و سعادتمندی آرزو می کنیم.

تبریک عید نوروز از طرف استاد محترم دکتر فرهادیان

یکی دیگر از اساتید محترم نیز با ارسال یک فایل پاورپوینت٬ فرارسیدن عید را تیریک گفته اند. برخی از جملاتی که دکتر عزیز ما در این فایل ارسال کرده اند به خوانندگان محترم تقدیم می شود. باشد که این جملات ما را در بهتر کردن زندگی کمک کنند:

 ”هرگز در مسیر پیموده شده گام برندارید، زیرا این راه تنها به همان جائی می رسد که دیگران رسیده اند.“  (گراهام بل)

” درک زندگی تنها با نگاه به گذشته میسر است،  اما زندگی کردن، تنها با نگاه به آینده.“   (سورن کیرکگارد)

 ” وقتی این همه اشتباهات جدید وجود دارد که می توان مرتکب شد، چرا باید همان قدیمی ها را تکرار کرد. “  (برتراند راسل)

 ” هیچ چیزی نمی توان به کسی یادداد، اما می توان باو کمک کرد تا پاسخ ها را در درون خود بیابد.“  (گالیلئو گالیله)

 ” فلسفه حقیقی آن است که دیدن دنیا را دوباره بیاموزیم.“   (مرلاو – پونتی)